Inhoud

1. De verschuiving van Antarctica
2. Vervolg

De verschuiving van Antarctica

Antarctica is al 5000 jaar lang een groot ongerept natuurgebied.. maar is dat altijd zo geweest? Onderzoekers zijn namelijk van mening dat Antarctica duizenden jaren geleden op een andere plaats op aarde heeft gelegen. Hoe komt men aan dat idee?

De Amerikaan Charles Hapgood was docent wetenschapsgeschiedenis. Alhoewel hij geen geoloog of expert op het gebied van de oudheid was, ontwikkelde hij een geologische theorie die verklaart hoe grote delen van Antarctica tot 4000 voor Christus ijsvrij konden blijven.

Hapgood's redenering kan als volgt worden samengevat:

• Ooit was Antarctica een warm continent met een mild klimaat en niet bedekt met een ijslaag.
• Antarctica heeft niet altijd op de zuidpool gelegen. Het continent heeft namelijk ongeveer 3000 kilometer noordelijker gelegen. Dit verklaart de grote temperatuurverschillen.
• Het werelddeel heeft de huidige positie gekregen door verplaatsing van de aardkorst.
• Doordat het continent steeds zuidelijker kwam te liggen, vormde zich een ijskap die na duizenden jaren de huidige vorm heeft aangenomen.

In 1953 verklaarde Albert Einstein de verschuiving van Antarctica door het feit dat het ijs niet gelijkmatig over het land verdeeld was. Doordat de aarde draait, vormt zich een kracht die wordt doorgegeven aan de aardkorst. Die kracht werd steeds sterker en veroorzaakte op een gegeven moment een beweging van de aardkorst over de rest van de aardmassa.

In 1966 schreef Hapgood dat hij een kaart uit 1531 (gemaakt door Oronteus Finaeus) bestudeerd had. De vorm van Antarctica was verbluffend goed in kaart gebracht in vergelijking met de huidige kaarten. De bergketens waren apart aangegeven en er liepen rivieren naar zee. Verder naar het binnenland waren er geen rivieren of bergen meer afgebeeld. Hapgood kwam tot de verklaring dat daar destijds waarschijnlijk wel ijs heeft gelegen.

afbeelding 2.1.2
De kaart van Oronteus Finaeus uit 1531

Hapgood kwam er achter dat de kaart die hij bestudeerd had, was samengesteld uit oudere kaarten. Hieruit concludeerde hij dat men lang geleden Antarctica had bezocht toen het continent (gedeeltelijk) ijsvrij was, anders zou men het niet zo gedetailleerd (rivieren, vorm van het continent etc.) in kaart kunnen brengen.